นายกกรับใหญ่ บ้านโป่ง ยกเงินเดือนซื้อ จยย.พ่วงข้าง ให้จิตอาสาช่วยรับส่งผู้สูงอายุและผู้ป่วย

นายธรรมรัตน์ วงษ์พิทักษ์โรจน์ "หรือกำนันหยิน"นายกเทศมนตรีตำบลกรับใหญ่ อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี ได้ทำการส่งมอบรถจักรยานยนต์พ่วงข้าง ให้กับ น.ส.สุมล ฉัยยา หรือพี่ต่าย  จิตอาสาที่ช่วยเหลือชาวบ้าน โดยเฉพาะกลุ่มผู้สูงอายุและผู้ป่วย มาเกือบ 20 ปี 

นายธรรมรัตน์ วงษ์พิทักษ์โรจน์ เปิดเผยว่า ก่อนหน้านี้ ตนเคยดำรงตำแหน่งเป็นกำนัน ต.กรับใหญ่ มาก่อน ทำให้รับรู้ปัญหาของชาวบ้าน และได้พบกับ“พี่ต่าย” ที่มักจะขี่รถ จยย.พ่วงข้าง สภาพเก่าผุพังออกไปรับส่งผู้สูงอายุ ผู้ป่วย และส่งยาให้กับผู้ป่วยติดเตียง แม้จะต้องตากแดดตากฝน เพราะรถไม่มีหลังคา แต่ก็ยังคงทำอย่างสม่ำเสมอ และไม่เคยเรียกร้องเงินทองรับผลประโยชน์ กับผู้ป่วยและผู้สูงอายุ เลยแม้แต่บาทเดียว     ต่อมา ตนได้ลงสมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีตำบลกรับใหญ่ และได้รับความไว้วางใจจากชาวบ้านเลือกให้เข้ามาทำหน้าที่นายกเทศมนตรี เมื่อวันที่ 28 มีนาคม ที่ผ่านมา ด้วยความตั้งใจอยากช่วยเหลือชาวบ้าน และต้องการพัฒนาให้ ต.กรับใหญ่ กลายเป็นชุมชนน่าอยู่  อีกทั้งต้องการตอบแทนความดีของ พี่ต่าย จิตอาสาประจำตำบล จึงได้นำเงินเดือนที่ได้รับเดือนแรกของการเป็นนายกเทศมนตรี พร้อมบวกกับเงินในกระเป๋าอีกจำนวนหนึ่ง นำไปจัดซื้อรถจักรยานยนต์พ่วงข้าง ต่อหลังคากันแดดและฝน มอบให้กับพี่ต่าย เพื่อนำไปใช้แทนรถจักรยานยนต์พ่วงข้างคันเก่า  นายธรรมรัตน์ กล่าวต่อไปอีกว่า ในวันที่ไปซื้อรถ จยย. เมื่อเจ้าของร้านทราบว่า ตนจะซื้อไปมอบให้กับพี่ต่าย ทางร้านก็ลดราคาให้เป็นพิเศษทันที จากนั้นได้นำรถไปต่อพ่วงข้าง ทางร้านก็ยินดีทำขึ้นให้ด้วยความเต็มใจ เพียงแค่นำวัสดุอุปกรณ์มาให้ รวมไปถึงร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ ยังแจ้งว่าหากพี่ต่าย นำเอารถไปซ่อม จะซ่อมให้ฟรี ไม่คิดค่าแรงอีกด้วย "รถกรับใหญ่แอมบูแลนซ์" คันนี้ จึงเป็นเสมือนการตอบแทนน้ำใจและเชิดชูความดีที่พี่ต่าย มีให้กับพี่น้องชาว ต.กรับใหญ่มาตลอดเวลา 19 ปี”

ด้าน น.ส.สุมล ฉัยยา หรือพี่ต่าย กล่าวว่า ความเป็นจิตอาสาของตน เริ่มมาจากการได้เห็นคุณพ่อ ซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้าน คอยช่วยเหลือดูแลคนในหมู่บ้าน ตั้งแต่คนเกิดจนถึงคนตาย เมื่ออายุได้ 17 ปี ตนจึงตัดสินใจไปสมัครเป็นอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน หรือ อสม. ทำให้มีโอกาสเข้าไปคลุกคลี่กับชาวบ้าน โดยเฉพาะผู้สูงอายุ และผู้พิการ หลายคนประสบปัญหาถูกทอดทิ้ง บางคนก็ยากจน เวลาเจ็บป่วยหรือต้องติดต่องานราชการก็แสนยากลำบาก ด้วยไม่มีเงินและไม่มีรถสำหรับเดินทาง ตนเห็นแล้วก็รู้สึกสงสาร จึงนำรถจักรยานยนต์ของตัวเองไปต่อพ่วงข้าง แล้วนำมาใช้รับส่งผู้ป่วย ส่วนค่าใช้จ่ายและค่าน้ำมันรถ ตนไม่เคยเรียกร้องหรือขอ เพราะเข้าใจดีถึงความยากลำบาก แต่ในบางครั้งก็จะมีญาติผู้ป่วยมอบให้บ้าง โดยในส่วนของครอบครัวทุกคนต่างยินดีและสนับสนุน ตนจึงทำงานด้านจิตอาสาด้วยความสุข มาโดยตลอด และตนตั้งใจว่าจะใช้รถจักรยานยนต์พ่วงข้างคันนี้ ให้คุ้มค่าที่สุด สำหรับพี่น้องชาวตำบลกรับใหญ่ และจะช่วยเหลือชาวบ้านต่อไป จนกว่าจะทำไม่ไหว ดั่งคำที่ว่า “ความดี ไม่มีวันเกษียณ”